Wandelen

4 maart 2017

Ik kan niet zeggen dat het gemakkelijk is om een nieuwe wending aan het leven te geven. Toch is er maar één optie en dat is om, hoe dan ook verder te gaan met mijn leven. Veel zin om er op uit te gaan had ik niet maar op enig moment vond ik dat ik mezelf een schop onder mijn kont moest geven en niet achter de denkbeeldige geraniums moest blijven zitten.
Vandaag schijnt de zon en het water ligt er rimpelloos bij. Ik trek mijn jas aan en mijn wandelschoenen.
                Als ik richting het fietspad loop zie ik Meerkoetjes tussen de narcissen scharrelen. Hulst staat nog te pronken. Of wacht het op de volgende kerst? Sneeuwklokjes staan tussen het droge gras.
Ik sla af richting Geestweg en dan de Dorpsstraat in. Langs restaurant de Kolonist waar je heerlijk kunt eten en een kajak kunt huren om het duizend eilandenrijk te doorkruisen.
Een statig huis staat aan de overkant van de straat. Zou het oud zijn?
Aan de dorpsstraat is het een komen en gaan van voornamelijk huizen.
Van statig tot zeer bescheiden. De ene met een mooie trapgevel en fries geschilderde blinden. Het andere staat wat naar achter of juist naar voren. Kijk maar.
                                                                            Soms hebben huizen een naam. Zoals deze ‘Marie’
                                                                                                                                      En dan is er een piepklein straat je met de naam Oxhoofdpad. En als je dat straatje inloopt loopt het gelijk dood. En zie je een prachtig plaatje!
               Dit huis is zo mooi daar kun je gewoon niet voorbij lopen. Alleen de toegang tot het huis is al prachtig. De statigheid wordt nog verhoogd door een gevelsteen waarop ik een repel ontwaar. Het andere instrument ken ik niet.
                    Het bankje staat er uitnodigend bij. Maar het is te koud.
De eigenaar heeft er wijsheden op geschilderd: Zitten, mijmeren en onthaast. Ik heb geen haast maar de temperatuur nodigt niet uit tot zitten. Ik ga verder.
Als ik even omhoog kijk hoe een vliegtuig van de KLM richting landing vliegt komt een mevrouw naar buiten met oud brood in haar hand. Ze geeft het aan de mussies en allemaal andere vogeltjes zegt ze. Ze ziet ze graag in de tuin rondscharrelen. Ik kan het mij voorstellen. We wensen elkaar een goede dag, zwaaien nog even. Zij gaat naar binnen en ik wandel verder.

De Broeker veiling ligt er fraai bij. Nu gesloten maar over een paar weken is het weer een echte trekpleister.

Een ekster kijkt vanaf zijn/haar hoge uitkijk de wereld in.

Ooit een trotse ‘Kever’, maar nu…..


Het koolmuseum is nog dicht. Op de muren is het ‘Duizend eilandenrijk’ te zien.

Ik ben bijna weer thuis. Toch blij dat ik mezelf een schop heb gegeven.

6 reacties op “Wandelen”
  1. Je doet het goed Geertje, het moeilijkste is verder gaan, en dat doe je, en je merkt dat het dan beter met je gaat, dus blijven doen, je foto’s zijn prachtig!

  2. weer leuk weer wat van je te horen dat ene ding wat je niet weet, is denk een graaf. het werd gebruikt om kanten van sloten af te steken,mijn buurman had ook zo een ding en ik vroeg wat dat was. zeker weten doe ik het niet, want kan het niet nog eens vragen. het word vandaag zo te zien weer een goede dag om de camper weer eens na te kijken voor de komende vakanties. groetjes en weer tot horens

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *