Op zoek naar het Dwarspad

06-03-2017

Op mijn verslag van gisteren kwamen leuke reacties maar eentje sprong er werkelijk uit. Een voormalig collega, die in Broek op Langedijk heeft gewoond (en nu in het Heitelân) wilde graag weten of het Dwarspad nog bestond. Natuurlijk was ik benieuwd naar het waarom van haar vraag. ‘Sweet memories’ zei ze. Mijn grootouders woonden er. Tja, dan ga je op zoek toch.
                                                      Het is weer een mooie dag. Bewolkt met een bleek zonnetje maar dat mag de pret niet drukken.
Op mijn telefoon zie ik waar het Dwarspad moet zijn. Vlakbij. Langs de Broekerveiling, de Dorpsstraat oversteken, het bruggetje over en voila, daar is het dan.

Zoals ik al had verwacht staan er bijna allemaal nieuwe, of vernieuwde huizen.

De huisnummers die ik kreeg bestaan niet meer en dus loop ik een paar keer heen en weer om te kijken of er een aanknopingspunt in de cijfercode van het straatje zit. Het wil niet lukken. Hoe ik ook kijk nummer 7/9 is er niet meer. Een beetje bedremmeld sta ik om mij heen te kijken.
Een meneer die in zijn tuin aan het werk is ziet mij zoeken en vraagt of hij mij kan helpen. Ik vertel van het verzoek en voor ik het weet is de hele familie geschiedenis aan mij voorbij gegaan.
Het huissie (want dat zeggen ze hier, en ook heggie, boodschappies, loopie etc) staat aan het eind van het straatje, daar bij dat witte schuurtje.
Kom mee zegt hij, en hij loopt voorop door een steeg naar een bruggetje en ziedaar, ‘het allerlaatste witte huissie, rechts dat zoek je’ zegt de man. Ik maak een paar foto’s, we kletsen nog even en dan ga ik nog een paar foto’s maken.
Van het huissie en van de achterliggende woningen. Door verkaveling zijn de landerijen verdwenen. Een boot wacht tot zijn eigenaar weer terug komt.
Het wordt weer tijd om verder te gaan. Ik maak nog een foto van het slootje waar Opa’s huis aan staat en loop de dorpsstraat in.

                  En in de dorpsstraat kom je altijd wel een verrassend mooi gebouw tegen.
Zoals dit. De plaquette maakt duidelijk welke ‘belangrijke’ mensen een vinger in de pap hadden destijds.

                                                 Schuin tegenover dit mooie gebouw staat een statig huis en uit de gevel van het huis steekt een oranje bol. Bij nader onderzoek zie ik dat het een vlaggenmast is. Handig, op hoogtijdagen kun je zo de stok naar buiten duwen.

Ik ben aan het einde van de Dorpsstraat gekomen en sla af naar het Alkmaarder kanaal.

Op de parkeerplaats, voor het kanaal staat een bord waarop wandelroutes staan aangegeven. Leuk voor een volgende keer.

Voor mij ligt het brede water. Nu nog rustig maar dat wordt wellicht drukker als het toeristenseizoen aanvangt.
                 Ik loop verder de Prins Hendrikkade op. Onder de Broekhornerbrug door langs het water.

              Het is genoeg geweest voor vandaag.
                                                      Via de Dijk ga ik weer richting de Dorpsstraat. Daar sla ik af de Stationsstraat in met aan het eind het Stationnetje waar nu een Restaurant in zit.  Ik loop langs de chipsfabriek terug naar huis.
Koffie!