03-06-2013 Emmerich
De zon schijnt als we vertrekken en dat is niet onaangenaam vinden we. Ons reisdoel voor vandaag: Obelink in Winterswijk en dan door naar Emmerich aan de Rijn. Als we bij Obelink aankomen staat het parkeerterrein al vol met auto’s en campers. We nemen eerst een kop koffie voor we gaan winkelen. De (hogere)oprijblokken waar we voor kwamen zijn snel gevonden en dus zetten we koers naar Emmerich. De CP ligt op een hoge puist midden in het vrij vlakke land. Hoe bedenk je het maar goed het is de klim waard want het is een mooie plek waar de nieuwe oprijblokken gelijk gebruikt kunnen worden. We nemen er even ons gemak van en besluiten dat we vanavond gaan fietsen om eens te kijken of het regenwater uit Zuid-Duitsland de uiterwaarden al heeft gevuld.
Dat de CP hoog ligt hadden we in de gaten maar de afdaling richting Speijk is toch aanzienlijk. Dit stuk moeten we straks ook weer terug, denk ik maar goed we zijn afgedaald dus er is geen weg terug.
Het waait stevig en dus komt het motortje op de fiets goed van pas. We bereiken de dijk bij Speijk waar de uiterwaarden nat zijn maar verder is er geen probleem
Een meneer en mevrouw die ook een kijkje aan het nemen zijn maken een praatje met nog een anders stel. Die mevrouw vraagt zich af of het water Nederland wel zal bereiken. ‘Nou’, zegt de meneer die als eerste met zijn vrouw staat te kijken, ‘als de wind uit het westen komt dan houdt die het water tegen. Komt de wind uit het oosten dan komen we met meer water te zitten’. De vrouw zegt ‘oh’, en vraagt zich in stilte af of ze er tussen wordt genomen of niet. Schielijk komt ze bij mij vragen of het klopt wat die meneer vertelt. Ik vertel haar dat water altijd, ongeacht de windrichting, naar het laagste punt stroomt. In dit geval Rotterdam. De man heeft volgens mij een pesthumeur als we nog even praten. Hij verteld dat hij oorspronkelijk uit Wijk bij Duurstede komt wat bij Henk en mij de opmerking uitlokt dat meneer dan eigenlijk een Fries is.
Hij kijkt ons aan alsof hij het in Keulen hoort donderen. Of wij wel naar school zijn geweest vraagt hij aan ons. Ik vraag aan hem of hij wel naar school is geweest want anders zou hij geweten hebben dat de plaats vroeger Doornestad heette en onder Fries bewind viel net als een ander groot deel van de lage landen, Noord-Duitsland en een deel van Denemarken. Hij gelooft het eigenlijk niet en zijn humeur wordt er niet beter op. Fries is geen taal vindt hij en als ik hem dan op z’n Fries laat weten dat het jammer is dat hij de tweede rijkstaal niet beheerst is hij stil. Hij verstaat mij niet.
Zijn vrouw staat op hete kolen en stelt voor te vertrekken voor we een ‘klap op onze kop krijgen’. We lachen ons een breuk op de weg terug. Wat is die man een chagrijn.
Ook wij stappen op de fiets, we moeten nog terug. Aan de voet van de hoge, steile puist zet ik de boost aan en fiets naar boven. Zelfs met motor is het een stevige klim. Henk is nog bezig, valt tegen zegt hij als hij boven komt maar hij heeft het gehaald!
Morgen gaan we naar Viersen.
04-06-2013 Viersen
De zon schijnt en het lijkt erop dat het vandaag droog blijft en dat de temperatuur aangenamer zal zijn dan de afgelopen tijd. We doen nog even boodschappen bij de Lidl en vertrekken. Het landschap blijft onveranderd eentonig en na een paar uurtjes rijden bereiken we de CP in Viersen. Er is ruimte maar het valt ons op dat er vrij veel campers staan met op het kenteken VIE wat betekend dat ze allemaal uit de directe omgeving komen.
We vinden een plekje aan de rand van de CP direct aan de rand waar we de deur richting de struiken zetten. Lekker privé. ’s Middags en tot ’s avonds laat zitten de Viersenaars behoorlijk hard te praten en bier te drinken. De zon staat hoog aan de hemel en de man zonder t-shirt aan zal naar ik vermoed geen rustige nacht hebben. Of hij moet er constant uit om het toilet op te zoeken of hij vergaat van de pijn op zijn rug omdat die is verbrand. Als we om een uur of elf gaan slapen is het nog steeds gezellig aan de overkant. Rond vijf uur hoor ik de camper van de verbrande meneer vertrekken, misschien toch slecht geslapen. Wij vertrekken ook weer. Viersen hoeft voor ons geen tweede keer, we vertrekken richting Schleiden (Eifel).
Viersen is een fantasieloze plaats met een kleine oude kern en zoals zoveel plaatsen in en rond het Rurhgebied zijn de bommen die toen destijds werden afgeworpen door de geallieerden er debet aan dat de sfeer verdween in dorpen en steden.