Week 9

We beginnen vandaag maar eens met het doen van boodschappen. We hopen dat er op loopafstand een supermarkt is en duiken het plaatselijk VVV kantoor binnen om te vragen waar. Meneer achter het loket zegt dat we nog een kilometer moeten lopen. Dat is te overzien dus gaan we met goede moed verder. Het is een troosteloze straat en er is veel volk op de been en we lopen en lopen. Henk begint er genoeg van te krijgen en moet er steeds meer moeite voor doen om vooruit te komen en nog steeds geen winkel in zicht. Ik schiet een jongeman aan waarvan ik hoop dat die Engels spreekt en vraag hem naar de supermarkt. Blijkt dat die nog mijlenver weg is. Verderop zegt hij, is een alimentarie waar we wel wat kunnen kopen. We volgen zijn raad op en kopen wat melk en een paar bekertjes yoghurt voor ruim € 11,-
Op de terugreis gaan we nog even langs de bakker om brood te kopen. Boodschappen doen in Italië is duurder dan in Nederland maar van de prijzen die in de kleine winkeltjes worden gevraagd zakt spontaan je broek af.

We zijn op tijd opgestaan want de trein naar Siena vertrekt rond half tien. Het is al warm als we het station bereiken. We kopen een kaartje in de kaartjes automaat en wachten tot de trein komt. Lang duurt het niet. De trein is nog bijna leeg en de reis die ongeveer drie kwartier duurt gaat langs een mooie route. In Siena hoopten we in het centrum van de stad aan te komen maar helaas, via een winkelcentrum moeten we met een aantal roltrappen omhoog een behoorlijk stuk omhoog. Als we dan buiten staan hebben we geen idee welke kant we op moeten naar het oude centrum omdat nergens een duidelijke aanwijzing wordt gegeven van de te lopen richting. We kopen een stadsplan maar die geeft ook geen duidelijkheid tot een aardige mevrouw ons verteld waar we precies zijn, dat aangeeft op de kaart en ons de te lopen route aangeeft. Daar heb je wat aan en daarna is het een fluitje van een cent tot we het centrum bereiken.

Boven op de berg (hoe kan het anders) ligt het oude middeleeuwse stadsdeel van Certaldo en vandaag gaan we de berg op om daar te kijken. De klim is stevig en met de nodige pauzes bereiken we een prachtige kleine ommuurde (piepkleine) stad. De foto’s spreken voor zich.

De parkeerplaats is leeg. Alle Italiaanse weekendcamperaars zijn vertrokken en dat doen wij ook. Volgende week treffen wij onze zoon, schoondochter, ons kleinkindje en onze aangetrouwde familie. Wij zijn moe van alle geweldige indrukken die we hebben gekregen en nemen een weekje vrij. Henk wil nog even vissen, ik moet de was doen en we willen even niks doen. Bovendien is het steeds erg warm en op de CP bij Borghetto kun je heerlijk onder de bomen in de schaduw zitten. Eerst gaan we boodschappen doen en dan………rust!

06-06-2014

We zijn van plan om vandaag boodschappen te doen in Castiglione Del Trasimeno en daarna op verkenning te gaan naar de plaats waar onze familie de komende week neerstrijkt. Wij willen op een camperplaats in de buurt gaan staan. Het is weer een hete dag vandaag. De temperatuur komt gemakkelijk boven de 30 graden uit. We zijn dan ook bij met onze airco als we rijden. Het adres van de familie is gemakkelijk gevonden. Henk keert de camper en wij gaan naar de cp van Monte San Savino. Ik had gelezen dat de toe/afrit steil is maar zo steil hadden we niet verwacht. We duiken naar beneden en zetten de camper daar neer waar we de camperplaats vermoeden. Ik stap uit en kijk wat rond. De temperatuur is niet te harder omdat we als het ware in een kom staan. Wat een rotplek. Geen schaduw te bekennen behalve dan onder één boompje. We zien het niet zitten om hier tot maandag te blijven. En nu, vragen we ons af. Terug naar Borghetto zegt Henk. Dat doen we, lekker in de schaduw onder de bomen. Het is intussen 34 graden.

Het is hier wel een plaats waar mensen in de regel een paar dagen vertoeven. We treffen de familie Steenhard uit Goes waarmee we prettige gesprekken hebben. Marcel en Marie José uit Enschede nemen ook even een time out voor ze naar Kroatië vertrekken. Een leuk Frans stel uit Anancy wat zich in alle bochten wringt om Engels te praten. Ontzettend leuk om Fransen op die manier te leren kennen. Een jong Engels stel die in een knoepert van een camper rondrijdt, een ‘sabbatical’ heeft en maanden door Europa toeren. En dan zijn er twee hele jonge mensen uit Nederland, aan de tongval te horen komt zij uit Brabant of Limburg, hij heeft zijn baan op gezegd en zij heeft veel dagen gespaard en onbetaald verlof opgenomen om vier maanden door Europa te reizen met hun oude Renaultbus uit 1971 die ze zelf verbouwden. Ze hebben problemen met de koeling en blijven een paar dagen staan om het autootje rust te geven voor ze de bergen overtrekken. Met die koeling hoop ik dat het ze is gelukt.
’s Avonds komt er een meneer met zijn vrouw langs en meneer is al weken op zoek naar ijsvogels die verderop moeten vertoeven. En tenslotte is er nog een Duitser uit Hamburg die vloeiend Nederlands spreekt. En dan als klapper op de vuurpijl is er een echtpaar waarvan de vrouw de hele dag in de brandende zon ligt en meneer zit in de zon onder de parasol. Als de middag naar het einde loopt verplaatst meneer de camper maar wil die neerzetten waar wij staan, in de schaduw. Henk is water aan het innemen en we willen nog terug dus moet hij de plaats naast ons innemen. Mevrouw staat achter de camper te zwaaien dat meneer door kan rijden maar dat lukt niet in één keer. De man heeft de pest in, omdat wij nog willen parkeren en dat zijn vrouw geen juiste aanwijzingen geeft. Als de hele handel dan eindelijk staat blijkt dat de fietsen van Marcel en Marie José onbereikbaar zijn geworden omdat de boze meneer veel te ver achteruit is gereden. Wij zijn klaar en melden het euvel van de fietsen aan onze mede camperaars. De boze meneer heeft net zijn verduistering achter de voorruit als Marcel meneer vraagt een beetje naar voren te rijden want daar is ruimte zat. Onder protest en met een nog kwaaiere kop verplaatst hij de camper en zet die daarmee ook nog een vlak tegen de onze aan %#$#%@. Als ik de camper in wil om iets op te ruimen staat meneer naast de camper en ik maak hem duidelijk dat ik graag naar binnen wil en dat het niet gaat als hij daar blijft staan. Bruusk loopt hij weg. Als ik klaar ben in de camper en terug loop naar de schaduw onder de bomen hoor ik dat hij onze camperdeur dichtknalt. Tja, negeren dat opgewonden standje.
Het weer is onveranderd warm tot zeer warm. Het is zo warm dat Henk niet meer gaat vissen omdat in de zon zitten niet te harden is.