Week 4

Het is nog vroeg als we wakker worden en tot de ontdekking komen dat de parkeerplaatsen rondom de camper bezet zijn. Dat gaat een drukke markt worden volgens Henk. We ontbijten en gaan kijken. Gelijk heeft Henk, het is er zo druk dat je voetje voor voetje langs de kramen schuifelt. Het hele centrum staat vol met kramen, kramen en nog eens kramen. Het is gezellig maar van foto’s maken komt niks want daarvoor is het gewoon te druk. Na een paar uren houden we het voor gezien. Bij een kraam kopen we een broodje met vlees van een aan het spit gegrild speenvarken. Het schijnt een Italiaanse lekkernij te zijn. Ik hoop het maar, ik eet nooit varkensvlees omdat ik er niet van houd. Maar ik moet toegeven dat dit stukje varkensvlees wel te eten is. Later in de middag gaan we nog even naar het dorp maar het is nog steeds druk!! De eerste regendruppels vallen en als we de camper in stappen regent het flink. We zien aan de andere kant van het plein allemaal jongens en meisjes bezig met een barbecue. Na het eten beginnen ze te zingen. Later gaat het zingen over in een stampende disco. Dat hebben wij weer…..De oordoppen gaan in de oren als we naar bed gaan. Dat scheelt! Morgen gaan we naar Rome.

Het is droog en het plein is bijna leeg. De zon twijfelt nog maar wij niet. Rome ligt aan de einder en wij komen er aan want laten we eerlijk zijn. Wat heb je van Italië gezien als je Rome laat liggen. De Tomtom is ingesteld op camping Tiber aan de rivier de Tiber. De reis voert ons langs het Bolsenameer is de bedoeling maar mevrouw Tom neemt een korte route waardoor we via vreselijk slechte wegen slechts een glimp van het meer zien. Het is niet anders. Hier en daar is het verkeer druk en komen we vast te zitten in de drukte maar al met al gaat de reis voorspoedig en bereiken we rond een uur of drie de camping. Muziek schalt er uit luidsprekers die overal in de bomen hangen. Gelukkig komen ze er bij de receptie na een half uur ook achter dat er wel erg veel herrie over de camping schalt en keert de rust weer. Wij installeren ons en gaan de omgeving bekijken. Volgens de meneer in de receptie is er wifi op de camping in de buurt van het restaurant dus daar gaan we vanavond ook maar even gebruik van maken. Kunnen we eindelijk weer eens met de kinderen skypen. Met goede moed en gewapend met laptop en Ipad proberen we contact met wifi en kinderen te maken maar helaas, de verbinding is zo slecht dat we er niet in slagen. Jammer, later beter. Teleurgesteld gaan we terug naar de camper, drinken koffie, lezen nog wat en gaan slapen. Morgen vroeg op want de (camping)bus brengt ons naar station ‘Prima Porta’ (€ 2,- retour) zodat we met de trein naar Rome kunnen gaan.

Het beloofd mooi weer te worden vandaag. Een perfecte dag om de stad op de ‘zeven heuvels’ te bekijken. Dat lukt natuurlijk niet in één dag maar we gaan heel gericht te werk. Eerst gaan we op zoek naar de Trevi fontein. Sinds Henk daar Sophia Loren doorheen heeft zien waden in een film is het idee ontstaan dat hij die fontein moest zien. Tijdens het wachten op de bus bekijken we de kaart van de stad en bepalen we waar we uit de trein moeten stappen. Er is al aardig belangstelling voor de busrit zo vroeg op de dag en bij het station aangekomen kopen we een dagkaart voor trein en metro voor € 6,- per persoon. Lekker gemakkelijk lijkt ons en het scheelt heel veel wandelkilometers. De trein zit gelukkig nog lang niet vol en dat kan ik mij voorstellen! Het is een oud barrel, van alle comfort ontdaan. Als de deuren open en dicht gaan hoor je de scharnieren kraken, bovendien is het erg smerig binnen. Gelukkig duurt de reis maar een half uur en als we het station uit lopen staan we midden in Rome. Dat heeft wel wat, vinden we. Nu de Trevi fontein nog maar dat levert gelukkig geen probleem op.

 Eigenlijk valt de fontein een beetje tegen. Een smal straatje, een horde toeristen en een fontein die tegen het gebouw aan staat. Hoe bedenken ze het. Het is een mooie fontein maar erg veel indruk maakt die niet op mij. We zijn zo uitgekeken en we lopen weer terug naar het station. Onderweg kopen we een banaan € 3,– per stuk. Langzaam kauwen zeg ik tegen Henk want dit is de duurste banaan die je ooit hebt gehad.

Ons volgende doel is het Colosseum en omgeving. Met de metro stappen we gelijk bij de ‘oude stad’ uit. We zijn er stil van. Het is inderdaad een kolossaal groot gebouw, zeer indrukwekkend. Het is er druk, eigenlijk veel te druk maar dat is te verwachten want je kunt natuurlijk niet elke dag zoveel monumenten uit de oudheid zien. We lopen helemaal rond het Colosseum. Ons verbazend dat mensenhanden zulke mooie dingen konden maken. We zijn ons er natuurlijk van bewust dat binnen de muren van dit mooie gebouw afschuwelijke gebeurtenissen hebben plaats gevonden. Jammer dat we constant lastig worden gevallen door verkopers van allerhande rotzooi. Het is gewoon een plaag. De foto’s spreken voor zich.

Het is druk (natuurlijk) op het plein. Een lange rij wachtenden staat klaar om het Vaticaan en de Sint Pieter-Basiliek binnen te gaan. Wij sluiten niet aan maar nemen de sfeer op het plein in ons op, maken nog een wandeling in omliggende straten en na zo’n anderhalf uur hebben we het gezien.

We zijn moe en gaan terug naar de camping. Henk trakteert nog op ijs (lang likken Henk zeg is, refererend aan de banaan van vanmorgen)en dan is het welletjes. We zijn blij dat we in de trein kunnen zitten en verlangen naar de rust van de camping….helaas, de bus komt pas over anderhalf uur. We zuchten, onze voeten doen zeer maar wachten is zeker geen optie. Nog een half uurtje lopen dan maar. Moe maar voldaan rollen we de camper binnen. Home sweet home!

We zijn lang genoeg op de camping geweest. Nog even lekker douchen en dan maken we weer dat we weg komen. We gaan verder naar het zuiden want ons volgende doel is Pompeii, de stad die op 24 augustus in het jaar 79 werd bedolven onder hete as en puimsteen uit de vulkanische berg Vesuvius. Maar voor we in Pompeii zijn moeten we nog een stukje rijden. Het landschap van de provincie Lazio is wat eentoniger dan waar we vandaan komen en het valt ons op dat de parkeerplaatsen naast de weg vol liggen met zakken afval. Wat een bende is dat. Wij begrijpen niet dat mensen die dat doen niet meer respect hebben voor hun land en hun eigen omgeving. We nemen de Via Appia (aangelegd van af 312 voor Chr) die bijna loodrecht door het vlakke land voert en levensgevaarlijk is constateren we aan de grote hoeveelheid bloemenmonumenten langs de weg. Geen wonder, het is een smalle weg en het lijkt alsof een Italiaanse chauffeur (om het even op welke weg) ervan uit gaat dat hij of zij kan beschikken over zeven levens, niet beseffend dat wij er maar één kunnen verspelen. Soms is het echt kantje boord, leuk is anders.

Na de lunch gaan we kijken waar we een camperplaats kunnen vinden. Sermoneta beloofd een panoramisch uitzicht en daar hebben we wel oren naar alleen ligt het plaatsje natuurlijk weer op een heuvel. Daar gaan we weer, langs een steile weg omhoog, haarspeldbocht na haarspeldbocht bereiken we het dorp waar mevrouw Tom ons door heen wil sturen. Henk trapt op de rem en wil eerst gaan bekijken waar we dan langs moeten. Dat is een wijze beslissing want met een camper kom je echt niet door dit dorp. De straatjes zijn zeer smal, echt schitterd maar aan het einde van de hoofdstraat kun je alleen trapsgewijs omhoog. Mevrouw Tom is goed in de bonen constateren wij. Als we terug komen van onze verkenningstocht bepaald Henk dat we maar moeten keren en dan recht door gaan. Alweer een goede beslissing. De CP ligt om de bocht. We rijden op om een plaatsje te zoeken maar worden door een Italiaanse camperaar tegen gehouden. Het terrein is gereserveerd voor de leden van de Italiaanse camperclub en die blijven tot de volgende dag 16.00 uur. Voor deze vreemdelingen geen plaats. De Italiaan wijst naar een parkeerplaats tussen de bussen. ‘Ga daar maar staan’ zegt hij. Dat moet dan maar want Sermoneta verdiend echt een bezichtiging vinden wij. Het uitzicht op de parkeerplaats is grandioos. De foto’s spreken voor zich.

Omdat het tot laat in de middag erg druk was met bussen, kinderen en oudere toeristen lijkt het ons gen optie nog een dag hier te blijven. We vertrekken in de richting die de bussen ook nemen en ontdekken dat het helemaal niet nodig was om ons langs steile weggetjes omhoog te sturen gisteren. Een brede, veel minder steile weg stuurt ons naar het dal en richting Napels. We vervolgen onze weg weer via de Via Appia en bereiken Santa Maria Capua Vetera waar een mooie maar weinig gebruikte camperplaats is vlak bij een mooi amfitheater. Daar willen we vanmiddag nog gaan kijken en daar krijgen we geen spijt van. Volgens het Capitool heeft dit theater ondergronds  vele gangen die ook nog te bezichtigen zijn. Het amfitheater is in de middeleeuwen deels door de bevolking van de stad afgebroken zodat de stenen een nieuwe bestemming konden krijgen. Tja, zo ging dat vroeger. Tegenwoordig zijn ze er gelukkig zuiniger op en als we aan de kassa een kaartje willen kopen krijgen we te horen dat we zo door kunnen lopen omdat het 1 mei is. Leuk is dat vinden we.

Volgens een folder moet Spartacus in dit theater aan zijn loopbaan als gladiator zijn begonnen. De film speelt door mijn hoofd en als we de gangen, vochtig en donker door lopen zie ik in mijn verbeelding, heel even, Spartacus om de hoek komen. Wij zijn onder de indruk. Mooi! Na een paar aangename uren rondswalken gaan we weer naar de camper. Het weer is nog mooi en we zetten de stoelen buiten om nog even van de zon te genieten. Een stel zit verderop in de auto te vrijen en daar blijft het niet bij. Snel komen we er achter dat op dit onverlichte plein, er zijn wel lampen maar die blijven uit, veel aan liefde wordt gedaan. De trofeeën liggen overal.

We gaan nog even kijken of we brood kunnen kopen voor we vertrekken en dat geeft dan gelijk de gelegenheid om wat rond te kijken in deze plaats. Een oude poort midden in de straat is het enige wat in het dorp herinnert aan vroeger tijden. We zijn snel uitgekeken, scoren brood en gaan onderweg naar Pompeï waar we rond een uur of drie op camping Zeus naast de ingang van de opgraving arriveren. We melden ons en rijden het terrein op waar een meneer op een fiets ons een plaats aan zal wijzen. De paden zijn smal, de kampeerplaatsen ook. Takken hangen laag, de meneer op de fiets stuurt een laantje in met een plaatsje precies in de rijrichting van het laantje. Voorzichtig, voorzichtig, ik hol heen en weer om op laaghangende takken te letten die dak en de rest van de camper kunnen beschadigen. Het gaat goed. We zien later wel weer hoe we hier weg komen zegt Henk. Ik wil er niet aan denken. We maken een wandeling en verbazen ons dat er nog zoveel camperchauffeurs erin slagen een grote auto op zo’n klein plaatsje te wurmen. De ingang naar de verwoeste stad ligt inderdaad pal naast de camping. Langs de straat en op het plein onderaan de straat is een markt waar je allerhande prullen over Pompeï kunt kopen maar wat moet je ermee. Voor vandaag zijn we klaar. Morgen gaan we zo vroeg mogelijk naar binnen want later op de dag wordt regen voorspeld.