06-10-2014 Praia de Barra
En nu verlaten we Bico en zijn niet meer van plan om er (voorlopig) niet meer terug te komen. We gaan vandaag iets zuidelijker via Aveiro naar Praia de Barra. Volgens sommigen een plaats waar grote zeeschepen voorbij varen. Het is niet ver en voor de klok twaalf uur heeft geslagen zetten we de camper op zijn plaats bij de haven. Henk gaat gelijk op verkenning uit en ik maak de lunch klaar. Ik heb gezien dat er behoorlijk veel hengels met het topje omhoog staan aan de boulevard en als ik me niet vergis zal Henk daar te vinden zijn. Klopt, hij staat in denkende pose naast een visser.
Variatie op de ‘denker’ van Rodin
Na de lunch gaan we wandelen. Het weer veranderd en het gaat harder waaien. Als we bij het strand komen maken we rechtsomkeert want het zand waait gelijk zand in ons schoeisel en worden we gezandstraald. We lopen langs de vuurtoren en zo de stad in maar een echt interessante wandeling is het niet. De eerste regendruppels vallen en ik maak dat ik in de camper kom. Henk gaat nog even naar een winkel waar visbenodigdheden te koop zijn want die wil gaan vissen maar dat gaat niet meer lukken. Tegen de tijd dat hij zijn hengel klaar heeft regent het pijpenstelen.
07-10-2014 Sangalhos
En het regent nog steeds! Weliswaar tuurt de zon zo nu en dan tussen de wolken door maar echt zomeren wil het niet. Vandaag vertrekken we richting Praia de Mira maar eerst gaan we naar Aveiro terug om boodschappen te doen. Over het drooggevallen land probeert de zon door de grondmist heen te komen en dat levert een mooie lichtval op.
De reis naar Praia de Mira gaat langs de kustweg en onderweg komen we langs Vila Nova. Het is een mooi badplaatsje met prachtige geschilderde huisjes en door pittoreske dorpjes.
Als we Praia de Mira bereiken en de cp zoeken zien we dat die verdwenen is. Ook het sanipunt is weggehaald. Jammer, dat wordt dus verder langs de kust maar het weer verslechterd en omdat er een straffe wind staat aan de kust staat besluiten we het binnenland in te gaan en zo raken we verzeild in Sangalhos ten oosten van Mira. We vinden een keurige cp met wifi. Dat is mooi want van wandelen komt niks meer omdat het weer regent. We gaan morgen verder zuid. Op zoek naar zon!
08-10-2014 Vila Nova da Baraquinha
En het regent nog steeds.
Pas als we Tomar achter ons laten begint de zon aan zijn opmars maar er van genieten moet nog even wachten want vorig jaar hebben wij hier door mevrouw Tom pardoes de automatische tolweg op gestuurd. Henk rijdt de rotonde rond en nog een keer om dan de stad in te rijden. “Keer om’ roept mevrouw Tom maar deze keer zijn we eigenwijs en rijden we ons eigen traject. En dat gaat goed, alsmaar rechtdoor en mevrouw Tom kan het weer overnemen tot ze ons links af wil laten slaan om ons weer de tolweg op te krijgen maar dat gaat niet gebeuren! Met de ouderwetse kaart op schoot bereiken we Vila Nova da Baraquinha. De zon schijnt maar er staat een stevige wind. Er is ruimte op de cp maar het is er veel drukker dan vorig jaar. Dat kan ik mij best voorstellen. Het is een mooie plek.
09-10-2014 Pego do Altar
Het is nog geen negen uur als ik de camper uitloop om in het dorp broodjes te gaan halen terwijl Henk gaat saniën. Vandaag gaan we naar Pego do Altar, een plaats aan een stuwmeer. Het is een mooie rit door mooie dorpen en door geaccidenteerd terrein. Pego do Altar vinden we ergens in de ‘middle of nowhere’ en grote plassen op de parkeerplaats geven aan dat ook hier de regen overvloedig is gevallen.
Wij zoeken een plaatsje aan het helaas bijna lege stuwmeer. Sinds 2007 worden er werkzaamheden aan de stuwdam uitgevoerd en dat had vorig jaar klaar moeten zijn. Het maakt ons niks uit. We maken een avondwandeling en ik maak foto’s.
Onderweg naar Pego do Altar
De zaden van de kurkboom lijken op eikels.
10 en 11-10 2014 Silves
De reis van Pego do Altar telt ongeveer 135 kilometer. We gaan er dus maar weer rustig voor zitten als we op de weg hordes rivierkreeftjes over zien steken. Dat willen we aan een nader onderzoek onderwerpen en dus zet Henk de camper aan de kant en verbazen ons over de beestjes die hun best doen om heelhuids over te steken maar daarbij niet zelden worden verpulverd onder autobanden. De meeste kreeftjes sterven met hun scharen in de lucht om te laten zien dat ze niet bang zijn en als verdediging.
We verlaten het slagveld om via een mooie heuvelachtige rit het vlakke land met de rechte weg en kurkbomen te bereiken.Tegen twaalf uur bereiken we Silves. Het regent weer en we maken het ons gemakkelijk.
