Batalha 01-10-2013
Onderweg zagen we enorme kerk en we hebben ons voorgenomen die te gaan bekijken dus gaan we op pad naar Batalha vandaag. Het weer is wat droger en de reis duurt niet al te lang zodat we ongeveer een uurtje later in Batalha arriveren. De CP is vlak bij de kerk maar we nemen eerst even ons gemak en zien later wel. Als we de camper op zijn plaats hebben gezet komt er een camper uit tegenovergestelde richting op ons af rijden. Ik zie dat het Friezen zijn en Henk knoopt, denk hij, een praatje aan met de bestuurder. Dat was mis, een nurkse vent verteld Henk dat hij niet kan lezen en praten. Duidelijk, wij zijn stil. Ik ben bij dat het mijn vent niet is want zijn gezicht staat op onweer!
02-10-2013
Vandaag bezoeken we de kerk met de welluidende naam Mosteiro de Santa Maria de Vitoria. Het is een imposant bouwwerk waaraan in de 14e eeuw vele jaren achtereen is gewerkt doot Joao l. Onder koning Manuel werd de bouw tot in de 15e eeuw voortgezet.
Het middelste deel van de kerk is enorm hoog met schitterende booggewelven.
De tuinen van het aangrenzende klooster zijn te bezichtigen maar alleen als je betaald. Laat maar. Hetzelfde geldt voor de kapel waarin koning Joao l en zijn vrouw Philippa van Lancaster tegenover elkaar liggen begraven. Ook hun zoon Hendrik de Zeevaarder vond hier zijn laatste rustplaats.
Voor de kerk staat een enorm bronzen beeld
Het plein achter de kerk wordt gerestaureerd en rond het ronde pleintje voor de kerk staan allemaal winkeltjes met natuurlijk souvenirs. Ook daarmee zijn we vlot klaar.
Van het dorp zijn we niet onder de indruk zodat we een uur later in de camper stappen. We luieren nog een middagje en morgen vertrekken we.
03-10-2013
Voor vandaag staat Fatima op het programma. De zon schijnt en het is warm. Fatima ligt op ongeveer drie kwartier rijden geeft de Tomtom aan en we gaan welgemoed op pad. Net buiten Batalha blijkt dat we rechtdoor moeten maar met een splitsing van wegen en geen richtingaanwijzer wordt het een gok welke straat je in moet rijden. We gokken verkeerd en ja hoor, de elektronische tolweg valt ons ten deel. We hebben geen tolkastje in de auto en boven de weg hangt een batterij camera’s waar je U tegen zegt. Geen ontsnappen mogelijk. Zonder aankondiging ergens voor de splitsing zit je de staatskas van Portugal te spekken. We balen natuurlijk maar gelukkig kunnen we er een kilometer verder weer af. Wij vragen ons ondertussen af hoe hoog de boete zal zijn die we (volgens medecamperaars) kunnen verwachten als we thuis zijn. Bovendien vermoeden we dat we in Noord Portugal bij binnenkomst net over de grens ook al op zo’n weg hebben gereden.
Maar goed, we vinden de weg terug en bereiken via een reuze omweg Fatima (bedevaart oord).
De kerk die is gebouwd op de plaats waar de herderskinderen Fatima hebben gezien en voor de kerk is een enorm plein met een kleine kapel waar regelmatig diensten worden gehouden. Voor massa bijeenkomsten wordt het plein gebruikt en vlak naast de kerk is een enorm podium voor de priesters en paters om de gigantische mis op te dragen.
Er zijn mensen die uit boetedoening het plein op de knieën oversteken
Ontzettend veel kaarsen worden voor Fatima aangestoken. Naast en rondom het oord is het vergeven van, alweer souvenirwinkeltjes met beelden, ‘lichaamsdelen’ waarvoor om beterschap wordt gebeden en die worden achtergelaten bij Fatima, afbeeldingen van baby’s voor vrouwen die graag zwanger willen worden etc.
Het is al bijna één uur als we weer bij de camper aankomen. We lunchen en vertrekken richting Villa Nova da Baraquinha maar dat lijkt simpeler dan we dachten want voor we het in de gaten hebben worden we weer! de elektronische tolweg op gestuurd. Na een paar honderd meter lukt het om een afslag te nemen en proberen we mevrouw Tom op andere dan tolweg gedachten te brengen. Het lukt niet. Via sluipdoor, kruipdoor bereiken we Tomar maar dan is het al bijna vier uur. De CP midden in de stad is druk. Een zwerver komt om geld vragen aan de camper en we maken dat we wegkomen. Verder naar ons einddoel, sluipdoor, kruipdoor, door vreselijk nauwe straatjes maar we bereiken Baraquinha waar we nog een half uur rondrijden om de CP te vinden omdat de verkeerssituatie ter plaatse is veranderd. Het is half zeven als we eindelijk aan de Taag staan. Rust!
Jammer genoeg zijn dit de laatste foto’s die ik op dit blog kan laten zien omdat ik op mijn uploadlimiet zit.
Foto’s worden op mijn facebookpagina geplaatst https://www.facebook.com/geertje.vandermeer
Consolacao 05-10-2013
Het is nog vroeg als we vertrekken. Ons eerste doel is een gedetailleerde kaart kopen van Portugal zodat we niet meer die rottige verassingen krijgen met de tolwegen. Het is warm in het land en we gaan naar de kust terug om weer even uit te waaien. Consolacao lijkt ons een goede keuze en als we nieuwe kaarten hebben bemachtigd lukt het inderdaad om zonder tol-verassingen de kust te bereiken. Onderweg, langs een mooie route komen we een aantal kurkbomen tegen. We staan op de eerste rij, helemaal alleen met uitzicht op de Atlantische oceaan. Hier gaan we eerst maar even uitwaaien, rondkijken en dan gaan we, is de bedoeling met een grote boog om Lissabon heen langzaam richting zuiden.
Ondertussen zakt de zon weg in de Atlantische Oceaan wat dan weer spectaculaire plaatjes opleverd.
Foto’s https://www.facebook.com/geertje.vandermeer
Mina do Lausal 06-10-2013
Vandaag gaan we zien of we het spinnenweb aan tolwegen rond Lissabon te slim af kunnen zijn. Dat kan alleen door de Tomtom van plaats naar plaats in te stellen en de vinger op de kaart te houden. Het gaat goed en we genieten van de rit. Het landschap is afwisselend en we treffen niet al te veel nauwe straatjes in pittoreske dorpjes onderweg. Zonder problemen bereiken we Villa Franca do Ribatejo waar we de brug over de Taag willen nemen maar daar begint het gedonder. Mevrouw Tom is niet van zins ons over die brug te sturen. Ze wil ons een omweg via Lissabon laten maken van bijna honderd kilometer en natuurlijk via de tolweg. We raken het spoor min of meer bijster tot Henk genoeg heeft van het gehampel en vanaf een hooggelegen plek de te nemen brug ontdekt. Hij kijkt even op de kaart, keert hier en daar de camper en stuurt feilloos naar de brug. Mevrouw Tom piept dat het een aard heeft want die ia in de veronderstelling dat we zo de Taag in rijden. Pas als we aan de andere oever van de Taag staan neemt ze haar rol als navigator weer serieus en zetten we Minas do Lausal als reisdoel in de Tomtom. Via sluip door en kruip door bereiken we de N10 die door een Veluweachtig landschap voert. Het loopt al tegen vieren als we eindelijk onder het luifeltje zitte met een kop koffie.
Minas de Lausal, een verlopen mijndorpje waar de swing al sinds jaar en dag uit is. De mijn is gesloten en dat heeft natuurlijk zijn weerslag op het dorpje gehad. De CP is prima met alles wat een camperaar nodig heeft. We blijven hier vannacht en morgen zetten we koers naar Porto Covo.
Foto’s https://www.facebook.com/geertje.vandermeer