Week 3

Week 3

Dax 16-09-2013

Helaas, het weer is niet echt fantastisch maar misschien is het in Dax wel beter weer. De reis voert ons langs bossen en vlak land met dorpen en dorpjes die de sfeer van Spanje langzaam te pakken krijgen. Zelfs de namen van de plaatsen krijgen een ietwat Spaans karakter en onderweg komen we zelfs een stierenvechters arena tegen. Dax bereiken we tegen het middaguur.Mevrouw Tom brengt ons feilloos naar de Camperplaats maar wat is dat een afknapper dat valt vies tegen. Daar gaan we dus niet staan zo midden op een druk kruispunt met het terrein tussen het voorbij razende verkeer. Naast de CP ligt alweer een stierenvechtersarena en omdat we nog een stokbrood willen kopen zetten we de camper op een parkeerplaats langs de weg en gaan op zoek naar een bakker.
De toegangspoort van de arena staat open en op de muur staat dat we wel even binnen mogen kijken en dat doen we. Nu zijn wij samen eens naar het stierengevecht geweest in Barcelona en daar werden we niet blij van. Het stadion oogt mooi maar voor de stier is het natuurlijk een drama om hier terecht te komen en ons doet niemand er een plezier mee. Ik maak een paar foto’s en dan zijn we er klaar mee

 
Verder op zoek naar een bakker maar die vinden we niet.

We gaan op zoek naar een andere CP en het wordt Capbreton aan de kust. Het hoost en het waait een halve storm maar we zijn er en blijven hier. Een uur later is het droog en kunnen we nog even achter de duinen kijken naar een echte oceaan!
  

Morgen gaan we richting Spanje, olé!!!!!!!

Vitoria Gasteiz 17-09-2013

En het weer leek zo mooi toen we wakker werden maar dat duurde niet zo lang en voor we de camperplaats verlieten kregen we een beste bui op ons dak. Toen het even droog was snelden we naar het sani-station en namen we water in en lieten we het vuilwater daar waar het thuis hoort. Vandaag gaan we via Bayonne, Biarritz en St. Jean-de-Luz richting San Sebastian om voor de avond en nacht uit te komen op de CP in Vitoria Gasteiz in het noorden van Spanje. Maar voor we de Frans-Spaanse grens over kunnen moeten we geduld hebben. Het is werkelijk schrikbarend druk op de weg en de route is vergeven van de rotondes en stoplichten. We komen door de boven genoemde plaatsen en het verkeer staat hier en daar muurvast
   

De omgeving is mooi en de huizen zijn keurig onderhouden. Eindelijk bereiken we Spanje. Ook aan die kant van de grens is het ‘door blijven wurmen’ en dan eindelijk zitten we op een iets rustiger route.
We lunchen op een parkeerterrein langs de route. Henk heeft het gehad en is moe. Nog een uurtje rijden en dan zijn we waar we willen zijn. De CP ziet er netjes uit, het verkeer raast langs op redelijke afstand. Hier kunnen we de nacht doorbrengen. Morgen verder
Foto van de CP in Vitoria Gasteiz
 
We willen vroeg weg en zijn vroeg opgestaan. Ik hoor iets wat klinkt als het opbouwen van een markt en als ik naar buiten kijk blijkt dat ook precies dat te zijn. De kooplui zijn druk in de weer om hun kramen klaar te zetten. De gemeente heeft een paar mannetjes gestuurd om de saniplaats schoon te maken. Henk vindt het klasse zegt hij, dat hebben we nog nergens gezien dat de saniplaats een schoonmaak beurt kreeg. Een potige dame die samen met een man bezig is de kraam naast het sanistation op te bouwen zet de afvalcontainer boven op de water loosplaats. Daar mag je dus blijkbaar geen gebruik meer van maken. Henk denkt daar iets anders over en wil er toch gebruik van maken dus duwt hij de afvalcontainer een klein stukje aan de kant. De potige dame krijgt Henk in de smiezen en als het een vuurspuwende draak was geweest had ze hem gelijk van zijn sokkel gebrand. Ik heb nog nooit een vrouw zo horen schelden en schreeuwen. Ik zit met grote ogen te kijken en mijn oren flapperen. Aan Henk zijn  houding zie ik dat hij het prachtig vindt en op het moment dat mevrouw iets gas terug neemt duwt Henk de afvalcontainer nog een halve meter aan de kant. Met dubbele energie vloekt en tiert ze tegen Henk, loopt naar het informatiebord en geeft er een klap op. Dat had Henk dus moeten lezen (Spaans), vandaag geen sani in verband met de markt. Henk vindt dat het lang genoeg heeft geduurd en loopt lachend naar de camper. Heb ik verdorie vergeten de scheldkanonnade op te nemen. We vertrekken en lachen ons een bult. Zo heeft Henk het nog nooit om de oren gehad.

Fromista 18-09-2013

Het weer kan bijna niet beter en de reis gaat voorspoedig. We reizen over een niet door ons maar door mevrouw Tom uitgekozen route waarvan wij dachten dat het langs bergen en dalen zou kronkelen. Nee, de route is veranderd in een superweg, vierbaans en bijna helemaal alleen voor ons. Niet te geloven het landschap glijdt aan ons voorbij, dor gras, velden waarop graan heeft gestaan en glooiend.

In de verte soms een kleine of iets grotere nederzetting maar wij wanen ons bijna in niemandsland. Voor we het in de gaten hebben belanden we in Palencia en zijn we op de CP. We zien mensen flaneren en de terrasjes zitten vol. We zien ons al lopen maar helaas, de CP is afgesloten omdat er een nieuwe asfaltlaag op wordt aangebracht. Vanavond om acht uur zijn we welkom als we morgen om acht uur maar weer vertrokken zijn. Het is half drie, alle parkeerplaatsen zijn vol en we besluiten een andere CP te zoeken. Het wordt Fromista, 40 km verder naar het noorden en gelegen aan de pelgrimsroute naar Compostella. We moeten saniën en dat kan daar. We parkeren onze camper onder de bomen en zetten de stoelen buiten.
   

Zomora 19-09-2013

En weer hebben we het wegenrijk alleen. Wat een weelde, geen file en geen verkeer en dat in een land waar je toch wel wat verkeer zou verwachten. De reis gaat naar Zomora. Het is een dor landschap maar dat komt voornamelijk doordat het graan is geoogst. Veen zie je niet buiten. Via de ‘rondweg’ rijden we de stad in en vinden de CP die in de stad aan een smal riviertje ligt. Het is erg warm maar we hebben een kasteel zien liggen met een pracht van een muur erom heen. Daar gaan we toch even een kijkje nemen en daar krijgen we geen spijt van.
             

Miranda do Douro en Bragança 20-09-2013

Zomora laten we achter ons en wenden onze wielen richting Miranda do Douro. Het is een mooie rit over alweer een vierbaansweg zonder verkeer en een prachtige weg langs en door bergen. Na ongeveer een uur bereiken we Miranda do Douro wat net over de grens met Spanje ligt. We stoppen even om in het diepe dal te bekijken waarin zich een stuwmeer bevind.
   En daar zijn we dan, in Portugal!

En ons bezoek aan Miranda do Douro

Bragança 20 en 21-09-2013

Vanaf Miranda do Douro nemen de mooie route naar Bragança en dat hebben we geweten. Was de weg naar Miranda al wenden en keren dan zijn we nu helemaal aan de beurt. Gelijk na het plaatsje begint het al en het houdt niet op. We rijden, voorzichtig langs hoge bergen die we ook nog over moeten en steile dieptes. Ik durf bijna niet meer te kijken en voeg mijn knieën week worden als ik toch in de diepte tuur. Kilometer na kilometer gaan we voort en komen gelukkig niemand tegen. De weg wordt smaller en smaller en eindelijk komen we een kleine plaats tegen en vandaar is het een makkie ware het niet dat we niet de juiste afslag nemen en weer verder dalen, klimmen en draaien. Na nog een extra uurtje rijden bereiken we de CP, vlak bij een oud kasteel waar een terrasvormige CP is met sanistation.

Het is heet, 30° minimaal in de schaduw en daar wil ik ook graag staan maar er is weinig groen om je onder te verschuilen. Een beetje jaloers kijken we naar een stel Franse mensen die bezig zijn hun camper op de enige schaduwrijke plaats neer te zetten. We lopen nog even verder en tot onze verbazing zien we dat diezelfde mensen hun camper verplaatsen en in de volle zon zijn gaan staan. Wij blij, we saniën en rijden onder de bomen door. Henk wil de camper gaan keren maar we hebben niet op de laagzittende en -hangende takken gerekend. Keren kan maar het vergt kunst en vliegwerk, veel geroep van ho en stop, vooruit, achteruit, links en rechts. Tot mijn schrik zie ik een stevige tak behoorlijk in de weg zitten. Henk heeft niet veel uitwijkmogelijkheid, ik spring te pak de tak en met alle kracht die ik heb trek ik het ding weg van de camper voor er schade ontstaat. Henk rijdt vooruit en de tak zwiept terug. Ik sta te trillen van inspanning maar wij staan onder de bomen! Heerlijk. Luifeltje uit, stoelen buiten, koffie erbij maar wat ruiken we toch. Een enorme putlucht. Ik ga op zoek en vindt niets maar als Henk een paar uur later van een wandeling richting het diepe dal terug komt heeft die het euvel ontdekt 

Het Kasteel in de Portugese volksmond Castelo genoemd is rond 1187 gebouwd en staat en heden ten dage nog florissant bij. Het nodigt uit om te bezoeken en dat doen we dan ook. We klimmen, want het is een behoorlijk steile weg, naar boven en komen gelijk op de binnenplaats van het kasteel
 
De toren heeft prachtige gotische ramen
 
Tegenover het kasteel staat een prachtige witte kerk uit de 16e eeuw die de naam Santa Maria heeft
  
We wandelen verder door de smalle straatjes en Henk loopt over de meters dikke muur.
     
Tegen een uur of elf zijn we klaar met kijken en gaan we naar de camper. We luieren de hele verdere dag. Morgen gaan we verder.

Mirandela 22-09-2013 34°

Het is en het blijft erg warm als we vertrekken. Voor vandaag staat Mirandela op het programma en we willen niet langs de snelweg reizen maar dat gaan niet lukken. Op de één of andere manier stuurt mevrouw Tom ons langs de lege snelweg en komen we maar niet op de door ons gewenste route. Omdat het geen lange rit is zitten we op de CP van Mirandela voor we het in de gaten hebben. ’s Middags gaan we nog even de stad verkennen maar daar zijn we snel klaar mee, veel valt er niet te beleven.