De sneeuw is weer gesmolten en de temperatuur is weer boven nul geklommen. De eenden kunnen beginnen met hun paringsdans en hoeven zich geen zorgen meer te maken of ze hun wak open kunnen houden. Henk kan zijn warme muts weer in de mottenballen leggen en binnenkort kunnen we weer op ons bankje in de tuin zitten. 
Dus besloten we onze fietsen uit de berging te halen en een stuk te gaan fietsen. Niet voor het eerst dit jaar want vorige week zaterdag, bij een temperatuur van 1 graad onder nul vonden we het ook al nodig een tochtje van 17 kilometer te fietsen.
Maar vandaag gaan we het opnieuw proberen en we nemen ons voor via Dronrijp, Franeker en Wjelsryp terug te fietsen naar Winsum. Henk haalt de fietsen uit de berging en we hebben er zin in. De eerste vogels zijn al begonnen aan hun lentelied als wij de straat uit fietsen. ‘Het wordt lente’ zegt Henk ‘het licht is ook veel helderder dan in de winter’. Ik ben het helemaal met hem eens. Het weer is heerlijk en de wind speelt geen rol van betekenis en na twintig minuten bereiken we Dronrijp.
Een prachtig hofje in het centrum van Dronrijp recht tegenover de Katholieke kerk valt ons ten deel. In de muur van één van de huizen is een steen gemetseld met een bijzonder stichtelijk woord.
We vervolgen onze weg en komen uit bij de kerk van de protestantse gemeente. Vlak bij deze kerk is Eijse Eijsinga, de bouwer van het planetarium te Franeker geboren.
We fietsen langs een rij prachtige oude huizen en gaan op weg naar Franeker. 
De watertoren 
We laten Franeker achter ons en nemen het fietspad richting Wjelsryp en Winsum.
Wjelsryp en omgeving
En weer thuis