We vertrekken vroeg van de camping. Het is bewolkt en als we in Auschwitz aankomen staat de parkeerplaats al behoorlijk vol met auto’s en de rij voor de kassa is lang. Er hangt een aparte sfeer onder de mensen. Niemand praat hardop en als we het kamp ingaan horen we ook bijna geen geluid en zo hoort het ook. Wat kun je anders zijn dan diep onder de indruk en je bewust zijn van de geschiedenis van deze plaats.
Het is bijna niet voor te stellen welke verschrikkingen hier hebben plaatsgevonden maar als je al die persoonlijke bezittingen ziet liggen dan doet dat wel wat met je. Achteloos is alles op een hoop gegooid. Voor die mensen was alle hoop voorbij.
Foto hier naast: een plaats waar mensen zich konden wassen. Ironisch zijn de plaatsen waar zeep kan liggen
En dan kom je op de plaats waar mensen gevangen werden gehouden. Buiten is de terechtstellingsplaats. Mensen werden voor de muur gezet of aan palen gehangen.
Hiernaast is één van de plaatsen te zien waar vrouwen zich uit moesten kleden voor in de gaskamer werden vermoord. Als we de gaskamer inlopen (afschuwelijk) zien we een houten paneel vol met krabben van mensen die wanhopig probeerden aan het gas te ontkomen.
Om afschrikwekkende voorbeelden te stellen hadden de Duitsers mobiele galgen. Deze werden gebruikt om mensen op te hangen die geprobeerd hadden de hel te ontvluchten. De bank die naast de galg staat werd gebruikt om iemand op vast te binden zodat de persoon goed afgerost kon worden.
En dan, nog een gaskamer met gelijk ernaast de ovens waarin de mensen werden verbrand.
Birkenau
Het regent als we bij het kamp aankomen en dat zou altijd zo moeten zijn. Op deze plaats zou de zon nooit meer moeten schijnen.
Zo ver het oog reikt zien we schoorstenen boven het maaiveld uitsteken. De barakken, de gaskamers en crematoria zijn door de Duitsers opgeblazen toen de geallieerden het kamp bereikten. Achter de gaskamers liggen heuvels. Op een bord lezen we dat die zijn ontstaan doordat op die plaatsen massagraven zijn
In de herdenkingsruimte krijgen de vermoorde mensen een gezicht
Omdat de mensen luizen en ander ongedierte hadden was er een ontsmettingsruimte voor de kampkleding en werden mensen kaal geschoren. Ook hier weer persoonlijke bezittingen.
Veel barakken zijn opgeblazen maar er staan ook nog een aantal en die zijn toegankelijk voor publiek. Wat je ziet op films en tv klopt maar als je er zelf rond loopt….
De barakken werden verwarm met een paar kleine kacheltjes en wat is het er donker
Op de wand van block 16a zien we een tekening, gemaakt door kinderen. De tekening laat zien hoe hun leven zou moeten zijn
Hier onder een barak met een lange wasbak. In een volgende barak zien we latrines, geen privé en in de toiletten was een ijzeren rooster gemaakt zodat mensen zich niet in de latrines konden verstoppen.
Hier eindigde ons bezoek aan de twee concentratiekampen. Het bezoek aan deze kampen heeft diepe indruk op ons gemaakt. Hier konden we een beetje voelen hoe het moet zijn geweest. Hoe de mensen als beesten samengeperst werden in de barakken. We hebben het spoor gezien en het perron waar bepaald of je mocht leven of niet. Wij lopen als vrije mensen de poort uit, het regent nog steeds.