Week 6

Het weer is prachtig en dat nodigt natuurlijk uit om wat rond te drentelen in dit mooie plaatsje. We halen brood en lopen voor de lunch langs de oude muren die sinds jaren Montefalco beschermde tegen indringers. ’s Middags gaat Henk de camper wassen, aan één kant is de bedoeling  want iemand met rugproblemen moet gedoceerd met dat probleem omgaan. Als hij daarmee klaar is bukt hij zich om zijn stoel te verzetten en hij gaat gelijk door zijn rug en als Henk zegt dat het niet best voelt dan is het ook goed mis. We zijn van plan om morgen te vertrekken maar dat kan best niet doorgaan en dat klopt want bewegen is bijna niet te doen. Toch gaan we voorzichtig lopend aan de wandel en dat doen we elke dag tot Henk op 13 mei aangeeft dat we weer kunnen, morgen. Voorzichtig, voorzichtig. Camperwassen zit er voorlopig niet meer in. ’s Avonds betrekt de lucht en we nemen afscheid van Montefalco met onweer, hagel en heel veel regen.

Gelukkig is het weer wat opgeklaard. Voor vandaag staat Gubbio op het programma. Het moet volgens de Capitoolgids een mooie stad zijn en daarvoor zijn we toch naar Italië gekomen. Via Forigno, waar we boodschappen doen gaan we noordelijk naar Gubbio een rit van ongeveer een uur. De Apenijnen laten zich van hun mooiste kant zien en hier en daar ligt een stadje of dorp dromerig tegen een berg. De camperplaats van Gubio  (€ 5,-) is snel gevonden en er is nog voldoende plaats. Na de lunch gaan we gelijk naar de stad en de lift die ons naar boven brengt. Het is inderdaad een prachtige plaats. Bij de plaatselijke informatie krijgen we een folder waarop staat dat morgen ‘De Ceri’ ceremonie is. Het is een , zoals elk jaar, groot feest en de stad zal bezocht worden door duizenden bezoekers. Dat lijkt ons wel wat.

Het is nog vroeg maar de stad staat al finaal op zijn kop. Het is al afgeladen druk en mensen gekleed in witte patalons met een rood, geel of blauw shirt, een rood sjaaltje en een rode sjerp rond de taille bevolken de straten. Deze kleuren vertegenwoordigen de kleuren van de drie patroonheiligen (Sant Ubaldo, San Giorgio en San Antonio) waar het feest om gaat. Van klein tot groot, iedereen is klaar voor het festa.

Luid zingend trekt een eindeloze stoet mannen, vrouwen en kinderen door de straten richting het grote centrale plein waar de ceri marathon zal beginnen.

[De beelden van de heiligen zijn geplaatst bovenop drie enorme houten palen die ceri (kaarsen) worden genoemd en die per stuk, het zijn er drie,  meer dan 400 kilo wegen. Vanmiddag worden de ceri in de straat gezet van waar en vanavond om zes uur gaan mannen een wedloop houden  met deze grote kaarsen en bergop naar Monte Ingino naar de 300 meter hoger gelegen kerk waar de ceri tot het volgende festa zullen blijven. Volgens de overlevering wordt deze wedloop al vanaf de 12^eeeuw gehouden en niet zelden vallen de mannen met de zware ceri of gaat er iets mis in een bocht. ]

Film https://www.youtube.com/watch?v=G1Dclmf_aUo

We gaan naar het grote plein waar het al aardig vol begint te lopen. Henk gaat kijken en ik wacht. Die mensenmassa hoeft voor mij niet. Ondertussen loopt het al tegen twaalf uur en de wedloop is vanmiddag pas om zes uur dus gaan we terug naar de camper. Onderweg kopen we een broodje speenvarken maar dat is ook gelijk de laatste keer. Harde randen en niet echt lekker gekruid. Laat maar. Henk doet even een dutje en na de koffie gaan we terug de stad in. Het is er nog drukker geworden. We lopen door naar de straat waar de ‘ceri’ staan en waar straks de start is van de wedstrijd.

In de muren ontdekken we deuren die eeuwen terug zijn dichtgemetseld. Achter die deuren heeft een ernstige ziekte of een dodelijk virus gewoed. Mensen geloofden dat je beter de deur achter de overledene(n) dicht kon metselen en dat dan de ziekte binnen bleef. Ik hoop het maar. 

Wij lopen naar beneden waar een groot plein is met een televisiescherm waarop we kunnen zien wanneer de wedloop begint en wat er goed en fout gaat onderweg. Op het moment dat de wedloop begint horen we de mensen boven roepen en even later komt die massa mensen hardlopend het plein op om het vervolg van de wedstrijd te zien. Wij staan hoog boven de massa op de sokkel van een monument en zien de mannen met de ceri voorbij hollen. Het is een spectaculair gezicht en heel bijzonder om mee te maken. Het plein stroomt leeg en wij gaan naar de camper. Het was een mooie dag. Morgen naar ‘de Giro’.

Henk kreeg in Montefalco een krant van een medecamperaar met daarin het tourschema van de ‘Giro d’Italia en die kan natuurlijk niet gemist worden dus gaan we zo vroeg mogelijk naar Forigno waar de finish is van de etappe van vandaag. Het is vrij druk op de weg en tot onze schrik en verbazing komen we achter een auto te rijden waarvan de bestuurder dronken is. Hij slingert over de as van de weg en we houden ons hart vast. Henk neemt veel afstand voor het geval er een ongeluk gebeurt maar gelukkig slaat de stomkop na een paar kilometers af en kunnen we weer ‘rustig’ verder.

Forigno lijkt wel een fort. Overal zijn wegen afgesloten en de camperplaatsen zijn onbereikbaar omdat de tourkaravaan alle plaatsen heeft gereserveerd. We rijden via de aangegeven alternatieve route en worden door een politieagent naar rechts gestuurd over een bruggetje waar maar 2,5 ton overheen mag. Dat gaat dus niet gebeuren en we gaan rechtdoor bedenkt Henk en daarmee komen we weer op de route die we aanvankelijk reden. Een straat naar rechts en daar is een bijna lege parkeerplaats. Daar gaan wij staan en blijven we. Na de lunch gaan we bij de finish kijken.

En natuurlijk zijn we er vandaag weer vroeg bij. De start is rond 11 uur maar voor die tijd gebeurd er van alles in de stad. De reclame karavaan staat klaar om voor de start uit te rijden. De stad is versierd met roze vlaggen en andere zaken. Op de wegen en pleinen staan auto’s en kramen waar van alles en nog wat wordt uitgedeeld. 

Wij halen een banaan en een blikje fris. Henk drinkt het op en ik kijk na de eerste slok naar de inhoud. Ik vermoed dat er alcohol in zit en ja hoor! Het is voor mij toch echt te vroeg voor een dergelijke verfrissing dus gooi ik het blikje met inhoud weg.

Bij de start is het een herrie en een drukte van belang. Het duurt nog anderhalf uur tot de start en in die tussentijd wordt het publiek vermaakt met paraderende dames op hele hoge hakken, paraderende bobo’s, reclame, reclame en nog eens reclame. Met voorstellen van de fietsers, langsrijdende ploegauto’s en nog veel meer mensen die druk zijn met joost mag weten wat. Als tegen elven de fietsers klaarstaan om te starten schijnt de zon al onbarmhartig. Ik ben blij dat ze starten. 

Nu nog uit de mensenmassa zien te komen. Na de lunch gaan we naar Borghetto we hebben voorlopig even genoeg mensen gezien.